به گزارش خبرنگاران اقتصاد گزارش خبر، افشین پروین پور با تشریح جزئیات طرح «مسکن زندگی» اظهار کرد: در کشور ما تمام مصالح ساختمانی، منابع مالی و عوامل تولید مسکن به میزان کافی وجود دارند؛ اما متاسفانه در طول سالهای اخیر همواره تقاضای مسکن از عرضۀ آن پیشی گرفته و بازار مسکن با کمبود عرضه مواجه شده است.
در حال حاضر یکی از مشکلات عمده اقتصادی به خصوص در قشر جوان، تأمین مسکن و قیمت بالای آن است که باعث شده تمایل به «ازدواج» و «فرزندآوری» در میان آن‌ها کاهش یابد و درصد بالایی از درآمد خانوار به این امر اختصاص یابد و این خود بزرگ‌ترین دلیل رکود اقتصادی، گسترده شدن فقر در جامعه و عامل اصلی شکاف طبقاتی بین اقشار برخوردار و فاقد مسکن است.
وی افزود: از سال 1400 تا پایان سال 1404 ساخت بیش از 4 میلیون واحد مسکونی (در قالب طرح «مسکن زندگی») آغاز شده و به اتمام می‌رسد؛ 1.3 میلیون واحد از مسکن‌های ساخته شده جایگزین واحدهای واقع در سکونتگاه‌های غیر رسمی (در مبدأ مهاجرت) و 500 هزار واحد نیز جایگزین واحدهای مسکونی در بافت فرسوده خواهد شد.
وی تصریح کرد: با اعمال مالیات‌های تنظیمی تعداد واحدهای مسکونی خالی از 2.7 میلیون در سال 1399 به کمتر از 1 میلیون واحد کاهش یافته و در دسترس قرار میگیرند. البته برای تعادل بازار مسکن (بعد از ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضا)، باید حدود 5% واحدهای مسکونی خالی مانده باشند که این نسبت در سال 1404، 2% است. ساخت مسکن در سالهای بعد عمدتا برای نوسازی بافت‌های فرسوده، تامین مسکن خانواده‌های جدید و تامین حداقل ذخیره بازار انجام خواهد شد.
وی بیان کرد: سهم هزینه مسکن در سبد هزینه خانوار 47% در سال 1399 (که تقریباً نیمی از درآمد خانوار را به خود اختصاص می‌دهد) طبق محاسبات صورت گرفته به عدد 23% خواهد رسید. بدین ترتیب خانوارها می‌توانند برای نیازهای آموزشی و غذایی و سایر نیازها بیشتر هزینه کنند؛ در نتیجه تقاضای بیشتری در اقتصاد ایجاد خواهد شد.
دوره انتظار برای دسترسی به مسکن از 35 سال در سال 99 به 5 سال در افق 1404 خواهد رسید؛ بدین ترتیب هم سن ازدواج (به دلیل توانائی جوانان در تأمین مسکن) پائین خواهد آمد، هم تمایل به فرزندآوری بیشتر خواهد شد و هم امید به آینده در میان اقشار جامعه مخصوصاً جوانان افزایش خواهد یافت.
